Dinsdag 29 januari 2013
Onze eindbestemming voor vandaag is Cradock. Maar we beginnen de dag met een bezoek naar de Valley of Desolation.
Het is erg warm als we daar aankomen. We lopen naar boven en hebben vergezicht over Graaff-Reinet. Er vliegen arenden rond en het is een prachtig gezicht. Eenmaal terug in de bus, rijden we naar Graaff Reinet waar we kunnen pinnen. We genieten van een heerlijke lunch en gaan richting Cradock. Hoe meer we Cradock naderen hoe donkerder het wordt. We komen in zwaar onweer terecht, maar wat een prachtig gezicht die flitsen. De regen valt echt met bakken uit de lucht, maar wat zijn de mensen in Cradock blij met de regen. Het is zo ontzettend droog overal en warm, dat de regen een echte zegen is.
Als we in Cradock aankomen stoppen we bij die Tuishuise waar we zullen overnachten. Het personeel staat ons al op te wachten en we worden hartelijk welkom geheten. De oooh’s en de ah’s zijn niet van de lucht als ze zien dat iedereen bijna eigen huis tot hun beschikking heeft. Aan het eind van de middag staat een bezoek aan het Mountain Zebra National Park gepland, maar deze gaat vanwege de regen niet door. Dus kan iedereen rustig aandoen en lekker even uitrusten. Om 7 uur gaan we eten, maar de electriciteit laat het afweten. Maar de ruimte is sfeervol met alle kaarslicht en niemand doet er moeilijk over. This is South Africa weten ze intussen.
Na de maaltijd zoeken we de kamers op, want de volgende ochtend gaan we om 6.30uur naar het Park. Blog gemaakt door Janny
Woensdag 30 januari
Zoals deze hele reis is iedereen weer keurig op tijd en kunnen we richting het Zebra park. Paul kan en mag niet met de bus het park binnen, dus is er een busje gehuurd met andere chauffeur en gids. Het duurt even voor we het park binnen zijn, want de gids stopt bij iedere vogel. We willen verder want we komen voor het wild; met name de zebra’s. We rijden het park binnen en het duurt even voor we wat zien. Marieke en ik krijgen ontzettend de slappe lach; Waarom? Geen idee het gaat nergens over.
Eindelijk zien we een zebra; de eerste. We rijden verder en dan zien we gelukkig steeds meer wild. De gids vertelt, maar niemand weet waar het over gaat. De beste man is namelijk echt niet te verstaan. Maar goed, als we maar wat zien. We rijden terug en kunnen gelijk aan het ontbijt beginnen. Iets later dan normaal, maar we hebben overlegd met de manager en die vond het prima dat we later kwamen ontbijten. Het zijn zulke aardige mensen van Die Tuishuise en wat voelen we ons welkom.
Na het ontbijt nemen we afscheid van Die Tuishuise en we worden weer uitgezwaaid. We stoppen nog even bij het Olive Schreinerhuis en dan rijden we door naar Kudu Ridge.
Het is ook de laatste dag dat Paul bij ons is; we gaan namelijk verder met de bus van R4L en “bakkie” van Marieke. We gaan veel gebruik maken van gravelwegen en dat is niet goed voor de bus van Paul.
Aangekomen bij Kudu Ridge is iedereen verrast over de tenten waar we zullen overnachten. Na de mooie woorden van Luut en Janny gaan we afscheid nemen van Paul; een geweldige chauffeur met vele mooie kanten, waaronder die van pastor. We hebben erg met hem gelachen en hebben veel van hem geleerd. Marieke en ik zien hemweer terug bij de volgende reis.
Iedereen is de rest van de dag vrij en om 7 uur gaan we eten. Het is heerlijk; wat worden we toch verwend deze weken. Het is erg gezellig en na het eten gaan we rond een kampvuur zitten. Tegen tienen zoeken de meeste hun bed op. Twee mensen komen wat later; namen ben ik even kwijtJ en gierend van de lach omdat ze het licht niet kunnen vinden sluiten zij de dag af. Hier is het laatste woord nog niet over gezegd. Deze blog is gemaakt door Janny.
Donderdag 31 januari
Op de 75e verjaardag van onze koningin starten we met een heerlijk ontbijt in de openlucht bij Kudu Ridge. Iedereen heeft heerlijk geslapen. Het Addo Elephant park staat deze morgen op het programma. Vervoer staat voor ons klaar, het bakkie van Marieke en de blauwe bus van R4L, ook de lunch wordt ingeladen.
Het park is erg groot, maar al snel vinden we de kudde olifanten bij de drink/zwemplaats. Ruim een uur hebben we deze grote dieren geobserveerd in hun doen en laten.
Iedereen is geweldig onder de indruk van de olifanten.
Op de terugweg steken nog een drietal olifanten vlak voor de bus de weg over… ..Marieke kon op een flinke schreeuw van een groepslid net op tijd voor stoppen. Een rood lampje in de bus veroorzaakt wat onrust en even later komt de stoom vanuit alle kanten uit de bus. Het water stroomt over de weg. De bus kan niet verder.
Wat nu? Zoveel mogelijk mensen worden in het bakkie van Marieke gestopt, Benen en armen steken aan alle kanten eruit. Uitstappen kost 800 Rand, nood breekt echter wet. Vier mensen en Marieke blijven achter in de bus, met de lunch. De anderen worden afgezet bij het restaurant en er wordt achter vervangend vervoer gebeld.
Jacco en Bryan komen met Janny na een flinke tijd aangereden met de laatste mensen van de groep. Zij hebben ondertussen geluncht en het vervolg van de dag moet snel verder. We verdelen ons over 2 auto’s en het bakkie is goed gevuld met mensen.
We gaan naar Scootia, een particulier wildpark, waar we een geweldige gamedrive met een heerlijk diner hebben gehad. met 2 jeeps gaan we het park in met de rangers Warren en Greg, zij zoeken het wild op en geven een deskundige uitleg. Wat hebben we veel dieren gezien en vooral de leeuwen zijn een hoogtepunt. Verder zijn nijlpaarden, zebra’s. gnoes, giraffen, krokodil, kudu en de blesbok gespot. Nog veel meer hertachtigen, waar we de namen niet allemaal meer van weten, een van de soorten is te herkennen aan de wc bril op het achterwerk.
Het avondeten wordt op een sfeervolle locatie door de rangers geserveerd bij een open vuur, daarna volgt nog een korte avondrit, waar we niet veel dieren meer spotten.
De terugreis in de 2 auto’s over zandwegen met een aantal stofhappende en door elkaar schuddende mensen achter in het bakkie duurt weer de bekenden 7 minuten (dus bijna een uur) van Marieke. Nog een heerlijk slaapmutsje op Kudu Ridge en dan duiken we de tent of chalet in. Gemaakt door Erna.
Vrijdag 1 februari
Wat hoor je in de tent veel geluiden van dieren als het langzaam licht wordt en de zon in het oosten opkomt. Wennen moeten we aan het idee dat op het zuidelijk halfrond de zon van noord naar west over ons heen gaat.
Rustig kunnen we ontbijten, want vertrekken kunnen we pas als Christiaan, een vrijwilliger van R4L met een gehuurde bus uit Port Elisabeth is gearriveerd. Want nog zo’n tocht achter in het bakkie zit even niemand meer zitten.
Uitgezwaaid door de eigenaren van Kudu Ridge beginnen we het laatste stuk van deze reis naar PE.
Een korte rit en rond 10 uur zijn we op de plaats van bestemming. Inchecken kunnen we al meteen in Beach Walk. Daarna vertrekken we in twee groepen de townships in. De ene groep met Marieke maken zelfs een wandeling, de andere groep met Jacco gaan een sheck in en ook bezoeken we een basisschool. Ook nu is iedereen zwaar onder de indruk en zijn we er soms stil van. Het kantoor en huis van Marieke bezoeken we nog.
Daarna is het tijd voor ontspanning, die ieder op zijn of haar manier invult door winkelen. Luieren , zwemmen, wandelen langs het strand.
Om kwart voor 7 vertrekken we voor onze laatste gezamenlijke maaltijd bij Alngelo’s. Bijzondere momenten van bedanken van vooral de “reisleiders” volgen en ook zij bedanken uitgebreid voor de geweldige sfeer die in de groep was, is en zal blijven. Deze herinneringen zullen door een ieder gekoesterd worden.
Een flink glas rode wijn over de kleren van 2 mensen zorgt voor hilariteit en gratis eten en drinken voor die 2. Moe maar voldaan stappen we in bus en bakkie en worden naar het overnachtingsadres gebracht. Een aantal mensen gaat de cocktailbar nog in om deze laatste avond af te sluiten. Voor 12 uur is echter alles rustig en ligt een ieder in het bedje.
Zaterdag 2 februari
Na een uitgebreid maken enkele nog een heerlijke wandeling langs het strand. Marieke en Janny zijn er orn 10 uur en om 11 uur vertrekken we richting de vluchthaven van PE. Het is ruim 10 minuten rijden. We sealen de koffers en checken in. Om 13.30 uur gaan we richting Johannesburg, waar we 5 uren mogen wachten. Maar de tijd gaat snel, we blikken terug over de ze 18dagen en werken d eblog bij. Lekker realen en we wachten rustig tot we het vleigtuig in kunnen richting London Heathrow.
We komen elkaar weer tegen en zullen hoop ik nog lang napraten over deze reis.
