zondag 3 februari 2013

Einde van de reis

Na een goede vlucht, waarbij alles vlekkeloos is verlopen, is iedereen inmiddels weer thuis.
De laatste blogs zijn geplaatst tijdens de treinreis en ook zijn er weer nieuwe foto´s bijgezet.

We kijken terug op een geweldige eerste ervaring als reisbegeleiders.
Wat hebben we het getroffen met de chauffeur Paul , we hebben zoveel van hem geleerd.
Een start met zo´n groep, het had niet beter gekund. Iedereen heeft zo genoten van de overnachtingen, de excursies, het lekkere eten en de verhalen van Marieke en nog veel meer.

We komen elkaar weer tegen en zullen hoop ik nog lang napraten over deze reis.
Marieke en ik gaan ons verder voorbereiden op de 2e reis in april.
Met nieuwe mensen en nieuwe ervaringen;we zien er nu al naar uit.

Baie dankie en een drukkie van Marieke en Janny


foto´s van de reis

School in PE
Gezellig kletsen bij Peet en Hannah op de boerderij
Wat zien we daar nu precies?

Het Owl huis in Nieu Bethesda
Een sheck


Het veld in om bokkies te spotten

Vol verwachting op dat wat we gaan zien


luisteren naar de verhalen van Peet


De bus, van Paul de chauffeur, tijdens de reis


Op weg naar de Valley of Desolation

eten bij Kudu ridge

Marieke en Janny


Kudu ridge

Addo elephant park

Scootia

zebra's in Scootia



townships in PE












woensdag t/m vrijdag 1 februari 2013

Dinsdag 29 januari 2013
Onze eindbestemming voor vandaag is Cradock. Maar we beginnen de dag met een bezoek  naar de Valley of Desolation.
Het is erg warm als we daar aankomen. We lopen naar boven en hebben vergezicht over Graaff-Reinet. Er vliegen arenden rond en het is een prachtig gezicht. Eenmaal terug in de bus, rijden we naar Graaff Reinet waar we kunnen pinnen. We genieten van een heerlijke lunch en gaan richting Cradock. Hoe meer we Cradock naderen hoe donkerder het wordt. We komen in zwaar onweer terecht, maar wat een prachtig gezicht die flitsen. De regen valt echt met bakken uit de lucht, maar wat zijn de mensen in Cradock blij met de regen. Het is zo ontzettend droog overal en warm, dat de regen een echte zegen is.

Als we in Cradock aankomen stoppen we bij die Tuishuise waar we zullen overnachten. Het personeel staat ons al op te wachten en we worden hartelijk welkom geheten. De oooh’s en de ah’s zijn niet van de lucht als ze zien dat iedereen bijna eigen huis tot hun beschikking heeft. Aan het eind van de middag staat een bezoek aan het Mountain Zebra National Park gepland, maar deze gaat vanwege de regen niet door. Dus kan iedereen rustig aandoen en lekker even uitrusten. Om 7 uur gaan we eten, maar de electriciteit laat het afweten. Maar de ruimte is sfeervol met alle kaarslicht en niemand doet er moeilijk over. This is South Africa weten ze intussen.
Na de maaltijd zoeken we de kamers op, want de volgende ochtend gaan we om 6.30uur naar het Park. Blog gemaakt door Janny

Woensdag 30 januari
Zoals deze hele reis is iedereen weer keurig op tijd en kunnen we richting het Zebra park. Paul kan en mag niet met de bus het park binnen, dus is er een busje gehuurd met andere chauffeur en gids. Het duurt even voor we het park binnen zijn, want de gids stopt bij iedere vogel. We willen verder want we komen voor het wild; met name de zebra’s. We rijden het park binnen en het duurt even voor we wat zien. Marieke en ik krijgen ontzettend de slappe lach; Waarom? Geen idee het gaat nergens over.

Eindelijk zien we een zebra; de eerste. We rijden verder en dan zien we gelukkig steeds meer wild. De gids vertelt, maar niemand weet waar het over gaat. De beste man is namelijk echt niet te verstaan. Maar goed, als we maar wat zien. We rijden terug en kunnen gelijk aan het ontbijt beginnen. Iets later dan normaal, maar we hebben overlegd met de manager en die vond het prima dat we later kwamen ontbijten. Het zijn zulke aardige mensen van Die Tuishuise en wat voelen we ons welkom.

Na  het ontbijt nemen we afscheid van Die Tuishuise en we worden weer uitgezwaaid. We stoppen nog even bij het Olive Schreinerhuis en dan rijden we door naar Kudu Ridge.
Het is ook de laatste dag dat Paul bij ons is; we gaan namelijk verder met de bus van R4L en “bakkie” van Marieke. We gaan veel gebruik maken van gravelwegen en dat is niet goed voor de bus van Paul.

Aangekomen bij Kudu Ridge is iedereen verrast over de tenten waar we zullen overnachten. Na de mooie woorden van Luut en Janny gaan we afscheid nemen van Paul; een geweldige chauffeur met vele mooie kanten,  waaronder die van pastor. We hebben erg met hem gelachen en hebben veel van hem geleerd. Marieke en ik zien hemweer terug bij de volgende reis.

Iedereen is de rest van de dag vrij en om 7 uur gaan we eten. Het is heerlijk; wat worden we toch verwend deze weken. Het is erg gezellig en na het eten gaan we rond een kampvuur zitten. Tegen tienen zoeken de meeste hun bed op. Twee mensen komen wat later; namen ben ik even kwijtJ en gierend van de lach omdat ze het licht niet kunnen vinden sluiten zij de dag af. Hier is het laatste woord nog niet over gezegd. Deze blog is gemaakt door Janny.


Donderdag 31 januari
Op de 75e verjaardag van onze koningin starten we met een heerlijk ontbijt in de openlucht bij Kudu Ridge. Iedereen heeft heerlijk geslapen. Het Addo Elephant park staat deze morgen op het programma. Vervoer staat voor ons klaar, het bakkie van Marieke en de blauwe bus van R4L, ook de lunch wordt ingeladen.
Het park is erg groot, maar al snel vinden we de kudde olifanten bij de drink/zwemplaats. Ruim een uur hebben we deze grote dieren geobserveerd in hun doen en laten.
Iedereen is geweldig onder de indruk van de olifanten.

Op de terugweg steken nog een drietal olifanten vlak voor de bus de weg over… ..Marieke kon op een flinke schreeuw van een groepslid net op tijd voor stoppen. Een rood lampje in de bus veroorzaakt wat onrust en even later komt de stoom vanuit alle kanten uit de bus. Het water stroomt over de weg. De bus kan niet verder.
Wat nu? Zoveel mogelijk mensen worden in het bakkie van Marieke gestopt, Benen en armen steken aan alle kanten eruit. Uitstappen kost 800 Rand, nood breekt echter wet. Vier mensen en Marieke blijven achter in de bus, met de lunch. De anderen worden afgezet bij het restaurant en er wordt achter vervangend vervoer gebeld.

Jacco en Bryan komen met Janny na een flinke tijd aangereden met de laatste mensen van de groep. Zij hebben ondertussen geluncht en het vervolg van de dag moet snel verder. We verdelen ons over 2 auto’s en het bakkie is goed gevuld met mensen.
We gaan naar Scootia, een particulier wildpark, waar we een geweldige gamedrive met een heerlijk diner hebben gehad. met 2 jeeps gaan we het park in met de rangers Warren en Greg, zij zoeken het wild op en geven een deskundige uitleg. Wat hebben we veel dieren gezien en vooral de leeuwen zijn een hoogtepunt. Verder zijn nijlpaarden, zebra’s. gnoes, giraffen, krokodil, kudu en de blesbok gespot. Nog veel meer hertachtigen, waar we de namen niet allemaal meer van weten, een van de soorten is te herkennen aan de wc bril op het achterwerk.
Het avondeten wordt op een sfeervolle locatie door de rangers geserveerd bij een open vuur, daarna volgt nog een korte avondrit, waar we niet veel dieren meer spotten.

De terugreis in de 2 auto’s over zandwegen met een aantal stofhappende en door elkaar schuddende mensen achter in het bakkie duurt weer de bekenden 7 minuten (dus bijna een uur) van Marieke. Nog een heerlijk slaapmutsje op Kudu Ridge en dan duiken we de tent of chalet in.   Gemaakt door Erna.



Vrijdag 1 februari
Wat hoor je in de tent veel geluiden van dieren als het langzaam licht wordt en de zon in het oosten opkomt. Wennen moeten we aan het idee dat op het zuidelijk halfrond de zon van noord naar west over ons heen gaat.
Rustig kunnen we ontbijten, want vertrekken kunnen we pas als Christiaan, een vrijwilliger van R4L met een gehuurde bus uit Port Elisabeth is gearriveerd. Want nog zo’n tocht achter in het bakkie zit even niemand meer zitten.
Uitgezwaaid door de eigenaren van Kudu Ridge beginnen we het laatste stuk van deze reis naar PE.

Een korte rit en rond 10 uur zijn we op de plaats van bestemming. Inchecken kunnen we al meteen in Beach Walk. Daarna vertrekken we in twee groepen de townships in. De ene groep met Marieke maken zelfs een wandeling, de andere groep met Jacco gaan een sheck in en ook bezoeken we een basisschool. Ook nu is iedereen zwaar onder de indruk en zijn we er soms stil van. Het kantoor en huis van Marieke bezoeken we nog.

Daarna is het tijd voor ontspanning, die ieder op zijn of haar manier invult door winkelen. Luieren , zwemmen, wandelen langs het strand.
Om kwart voor 7 vertrekken we voor onze laatste gezamenlijke maaltijd bij Alngelo’s. Bijzondere momenten van bedanken van vooral de “reisleiders” volgen en ook zij bedanken uitgebreid voor de geweldige sfeer die in de groep was, is en zal blijven. Deze herinneringen zullen door een ieder gekoesterd worden.

Een flink glas rode wijn over de kleren van 2 mensen zorgt voor hilariteit en gratis eten en drinken voor die 2. Moe maar voldaan stappen we in bus en bakkie en worden naar het overnachtingsadres gebracht. Een aantal mensen gaat de cocktailbar nog in om deze laatste avond af te sluiten. Voor 12 uur is echter alles rustig en ligt een ieder in het bedje.

Zaterdag 2 februari

Na een uitgebreid maken enkele nog een heerlijke wandeling langs het strand. Marieke en Janny zijn er orn 10 uur en om 11 uur vertrekken we richting de vluchthaven van PE. Het is ruim 10 minuten rijden. We sealen de koffers en checken in. Om 13.30 uur gaan we richting Johannesburg, waar we 5 uren mogen wachten. Maar de tijd gaat snel, we blikken terug over de ze 18dagen en werken d eblog bij. Lekker realen en we wachten rustig tot we het vleigtuig in kunnen richting London Heathrow.

dinsdag 29 januari 2013

Foto's

Moontide
De Kingfishertrail naar de waterval

Met het pontje naar de overkant

De wandeling naar de waterval


Moontide



kopje koffie in Wilmore



50 jaar getrouwd, daar hoort een cadeautje bij.


Lekker kletsen bij Peet en Hannah


zondag, maandag en dinsdag


 Zondag 27 januari
Vandaag reizen we van Wilderness aan de zee en de rivier naar de droge Grote Karoo in de binnenlanden. Van een warm Wilderness reizen we via George en een prachtige weg in de Bergen naar de Karoo. Onderweg zien we de Port Jackson in bloei staan en omdat er zoveel bomen zijn, ziet het er prachtig uit. Hoe verder we komen, des te minder huizen, boerderijen en des te meer een leeg land met bosjes, struiken en geiten en schapen. Ook sprinbokkies zien we regelmatig in kuddes in het veld; ze zijn duidelijk herkenbaar aan hun zwarte lijn die dwars over hun lijfje lopen. We drinken koffie in Willowmore, een klein landelijk slaperig plaatsje. Het is zondag vandaag, dus we moeten even zoeken voordat we het café ‘Sophies Choice’ hebben gevonden. We drinken een kopje koffie en sommigen nemen heerlijke taart erbij. En dan wordt door Jan en Gerda aangekondigd dat ze deze dag 51 jaar zijn getrouwd. Daar moet op gezongen worden en dat doen we allemaal uit volle borst. Jan staat erop dat hij de rekening betaald. We gaan weer verder en komen door een gebied dat erg vlak is gedurende zo’n 20 kilometer om dan weer op te gaan in de bergen. We zien Graaff Reinet al van verre liggen en genieten van het groene besproeide gras bij de entrée van dit prachtige dorpje. Ieder tweede huis valt onder monumentenzorg. Na een korte lunch en een drankje rijden we met zijn allen door naar Nieu Bethesda. Dit ligt zo’n 3 kwartier verder rijden in de bergen in het binnenland. Uiteindelijk rijden we op de zandweg en komen in dit kleine maar zo bekende gehucht. Met zo’n 100 witte mensen en 250 kleurlingen en vele geiten en schapen is het een geweldige plek met zoveel galerietjes, winkeltjes en het Uilenhuis met zijn geschiedenis. We rijden door naar Erve Doornbos waar Hannah en Peet al klaar staan om ons te begroeten. In de 3 gebouwen vinden we allemaal onderdak zoals een ieder graag wil: ook een grote keuken staat tot onze beschikking, een zwembad, een prachtige stoep waar de ‘hospitality’ koelkast staat: je kunt zelf drinken nemen uit de koelkast en schrijft dit op in een schriftje.
Hanna en Peet hebben geregeld dat wij met zijn allen een kerkje kunnen bezoeken in de township van Nieu Bethesda. Als we aan komen rijden met de bus, zien we de mensen al buiten staan en wijzen dat we daar moeten zijn. De kerk blijkt te bestaan uit een shack te bestaan (een krottenwoning in het nederlands) en ziet er goed uit van binnen. Met een versterker, een microfoon en een keyboard met drums, worden we al zingend onthaald. Wat een vriendelijkheid en wat een hartelijkheid. Daar kunnen wij als nederlanders nog wat van leren. We zingen, dansen en luisteren naar Het Woord. Met veel passie wordt dit gebracht. Al zingend en zwaaiend gaan we dan uiteindelijk om half 8 terug naar Peet en Hannah. Iedereen is er een beetje stil van.
Na een heerlijke maaltijd van Hanna en entertainment van Peet wordt er nog een beetje bijgepraat op de stoep. Omdat we hier op 14 00 meter hoogte zitten, koelt het ‘s nachts behoorlijk af en wordt het al snel een beetje frissig. Het wordt hier overdag niet warmer dan 37 graden vanwege de hoogte. En met een volle maan en een volle maag gaan we allen op tijd naar bed. Geschreven door Marieke


Maandag 28 januari 2013
Ontwaken in Nieu Bethesda op een boerderij is een droom; blauw lucht, koelte vanwege de 1400 meter oogte, een heerlijk ontbijtje van Hannah. Peet heeft ons ingelicht dat de schapen op lammeren staan; en ja hoor, in de ochtend is het eerste lammetje al geboren. Wij gaan met zn allen in de bus naar Nieu Bethesda om dit gehucht te exploreren. We beginnen bij Martin en Charmaine Haines, Nationaal bekende pottenbakkers en een van onze groep koopt een schilderij en iemand anders een beeldje.

Na een uur en prachtige uitleg over de oven, gaan wij verder naar het community project bij de toren in het midden van Nieu Bethesda. Prachtige kleurige tasjes en portemonnees worden met de hand gemaakt door lokale vrouwen. Meerdere spulletjes worden hier tegen zeer redelijke prijzen gekocht. Een bezoek aan het Uilenhuis behoort natuurlijk tot een van de bijzonderheden; Helen Martin, die ooit in dit huis leefde had veel creatieve ideeen, en Koos Malgas, een lokale man voerde deze uit. Helen werkte veel met gekleurd glas dat ze vermaalde tot kleine stukjes en decoreerde hiermee de muren van het huis. Eveneens maakt ze vele beelden, mbv Koos Malgas. Een indrukwekkend bezoek waar iedereen van genoten heeft.

Om 4 uur verzamelen we ons bij de 2 bakkies (een landrover en een oude toyota) die door Peet en Marieke worden gereden. De meeste van de groep gaan staan in de achter sectie van de Toyota en zo komen we allemaal aan in het grote open veld op het land (7.000 ha) van Peet. Als we aan komen rijden, zien we al hele kuddes van blesbokken en springbokkies wegrennen. Ook kraanvogels, een sekretarisvogel en pauwen zien we. Termietenheuvels die door een aardvark zijn uitgehold want ze houden zo van mieren en termieten. De groep wordt gesplitst en 7 gaan er verder met Peet en zo rijdt Peet midden door het veld over stenen, door gaten en kuilen en de mensen achterop houden zich heel goed vast want het stuitert en springt als een dolle achterin. Maar met het gevolg dat we heel wat bokkies van dichtbij kunnen bekijken. We zien ook jongen van de blesbok en de springbokkies, deze zijn nog licht van kleur. De volgende groep gaat ook een rondje met Peet mee, en in een lacherige sfeer gaat iedereen zitten en bespreken we heel wat zaken met Peet. Hoewel het een sundowner is, wordt er zeer matig gedronken. Wat een gezonde en verstandige groep zijn we tochJ. Thuis is Hannah druk bezig met de potjie kos; een maaltijd die gedurende enkele uren wordt gestoofd in een giet-ijzeren pot op kooltjes, niet op vuur. Heerlijke maaltijd met kip en veel groente. We nemen bijna allemaal een 2e portie. Paul, onze chauffeur voelt zich al helemaal thuis in de groep. Hij neemt vroeg afscheid tijdens de maaltijd maar wil eerst nog een mop vertellen. Het wordt stil want we willen allemaal zijn mop horen: ‘Welterusten” en dat is het. Dan verdwijnt Paul in het donker, om nog even terug te komen om ons ‘welterusten’ toe te wensen. Hij verdwijnt weer; enkelen wordt al een beetje lacherig. Dan opeens verschijnt Paul aan de andere kant van de kamer in het open raam om, je raadt het al, ons ‘welterusten’ te wensen. Nu liggen zeker al 3 mensen helemaal in een stuip. Waar zou Paul nu weer tevoorschijn komen: Wim opent de deur naar de gang maar …..geen Paul. En dan opeens via de keuken komt Paul weer binnen om ons …. Afin je weet ’t al. De tranen biggelen bij meerdere over de wangen…. Toen ging Paul echt slapen. Er wordt nog een tijdje gezellig nagepraat op de stoep onder het genot van een drankje. Dan is het slapen…… Marieke

zaterdag 26 januari 2013

Vrijdag 25 en zaterdag 26 januari 2013

Vrijdag 25 januari 2013

Een heerlijke nacht aan zee, met het woeste geluid van de golven, bracht iedereen opgewekt aan het ontbijt in de buitenlucht. Het heeft warempel geregend vannacht. De boottocht bij Stormsriver werd daarom verplaatst naar Knysna. Het is een bijzondere tochtje geworden met een geweldig uitzicht op de Indische oceaan. De groep heeft volgens Paul, onze chauffeur, aan de gatkant van de boot gezeten.
De kapitein laat zelfs een van de groep het roer overnemen. Na het varen was er tijd voor een galerie, winkelen, de markt, het kijken naar de verschillende mensen in hun unieke kleuren.

Dan het laatste stukje met de bus naar ons overnachtingadres in Wilderness. Wat een magnifieke locatie. Door een van de groep wordt zelfs gezegd… ik voel me de koningin met zo’n kamer.
Na een gezamenlijke maaltijd in The Old Post Office zoekt “iedereen” zijn of haar “bedje” op, Weer een dag voorbij, gelukkig nog meer dan een week te gaan.

Zaterdag 26 januari

Wat een prachtige dag vandaag, een blauwstrakke hemel met een warme zon. We blijven vandaag in Wilderness en diegenen die zin hebben, gaan een 7,2  kilometer wandeling maken. De helft van de groep is gaan wandelen de KingFisher trail. Een tocht van zo’n anderhalf uur heen. Het loopt langs een rivier met paadjes die soms steil en vol met boomwortels zijn.

Op een gegeven moment gaan we de rivier over met een pontje. Je kunt de pont zelf bedienen door zelf aan het touw te trekken; zo kom je aan de overkant. We eindigen halverwege bij een waterval; wat een koelte na de wandeling in de schaduw. We zijn erop voorbereid en doen ons tegoed aan eten en drinken wat we hebben meegenomen. De groep die thuis gebleven is, heeft zulke mooie kamers, met uitzicht over de rivier, dat ze daarvoor kozen.

Zo gaat het met deze reis; alles mag en niets moet. Vanavond heeft iedereen unaniem gekozen om weer bij de Italiaan te gaan eten. Deze keer zitten we buiten, want het weer is heerlijk zo ’s avonds voor het naar bed gaan.
Deze blog is geschreven door Gerrie.
 

donderdag 24 januari 2013

Foto's woensdag 23 en donderdag 24 januari 2013

Stormsriver



Project De Hoop


De blog schrijven


Elly en Luut gezellig aan de praat


Genieten in Mosselbaai



De hutten in Stormsriver



 



De loopbrug bij Stormsriver



Monkeyland