zondag, maandag en dinsdag

 Zondag 27 januari

Vandaag reizen we van Wilderness aan de zee en de rivier naar de droge Grote Karoo in de binnenlanden. Van een warm Wilderness reizen we via George en een prachtige weg in de Bergen naar de Karoo. Onderweg zien we de Port Jackson in bloei staan en omdat er zoveel bomen zijn, ziet het er prachtig uit. Hoe verder we komen, des te minder huizen, boerderijen en des te meer een leeg land met bosjes, struiken en geiten en schapen. Ook sprinbokkies zien we regelmatig in kuddes in het veld; ze zijn duidelijk herkenbaar aan hun zwarte lijn die dwars over hun lijfje lopen. We drinken koffie in Willowmore, een klein landelijk slaperig plaatsje. Het is zondag vandaag, dus we moeten even zoeken voordat we het café ‘Sophies Choice’ hebben gevonden. We drinken een kopje koffie en sommigen nemen heerlijke taart erbij. En dan wordt door Jan en Gerda aangekondigd dat ze deze dag 51 jaar zijn getrouwd. Daar moet op gezongen worden en dat doen we allemaal uit volle borst. Jan staat erop dat hij de rekening betaald. We gaan weer verder en komen door een gebied dat erg vlak is gedurende zo’n 20 kilometer om dan weer op te gaan in de bergen. We zien Graaff Reinet al van verre liggen en genieten van het groene besproeide gras bij de entrée van dit prachtige dorpje. Ieder tweede huis valt onder monumentenzorg. Na een korte lunch en een drankje rijden we met zijn allen door naar Nieu Bethesda. Dit ligt zo’n 3 kwartier verder rijden in de bergen in het binnenland. Uiteindelijk rijden we op de zandweg en komen in dit kleine maar zo bekende gehucht. Met zo’n 100 witte mensen en 250 kleurlingen en vele geiten en schapen is het een geweldige plek met zoveel galerietjes, winkeltjes en het Uilenhuis met zijn geschiedenis. We rijden door naar Erve Doornbos waar Hannah en Peet al klaar staan om ons te begroeten. In de 3 gebouwen vinden we allemaal onderdak zoals een ieder graag wil: ook een grote keuken staat tot onze beschikking, een zwembad, een prachtige stoep waar de ‘hospitality’ koelkast staat: je kunt zelf drinken nemen uit de koelkast en schrijft dit op in een schriftje.

Hanna en Peet hebben geregeld dat wij met zijn allen een kerkje kunnen bezoeken in de township van Nieu Bethesda. Als we aan komen rijden met de bus, zien we de mensen al buiten staan en wijzen dat we daar moeten zijn. De kerk blijkt te bestaan uit een shack te bestaan (een krottenwoning in het nederlands) en ziet er goed uit van binnen. Met een versterker, een microfoon en een keyboard met drums, worden we al zingend onthaald. Wat een vriendelijkheid en wat een hartelijkheid. Daar kunnen wij als nederlanders nog wat van leren. We zingen, dansen en luisteren naar Het Woord. Met veel passie wordt dit gebracht. Al zingend en zwaaiend gaan we dan uiteindelijk om half 8 terug naar Peet en Hannah. Iedereen is er een beetje stil van.

Na een heerlijke maaltijd van Hanna en entertainment van Peet wordt er nog een beetje bijgepraat op de stoep. Omdat we hier op 14 00 meter hoogte zitten, koelt het ‘s nachts behoorlijk af en wordt het al snel een beetje frissig. Het wordt hier overdag niet warmer dan 37 graden vanwege de hoogte. En met een volle maan en een volle maag gaan we allen op tijd naar bed. Geschreven door Marieke

Maandag 28 januari 2013

Ontwaken in Nieu Bethesda op een boerderij is een droom; blauw lucht, koelte vanwege de 1400 meter oogte, een heerlijk ontbijtje van Hannah. Peet heeft ons ingelicht dat de schapen op lammeren staan; en ja hoor, in de ochtend is het eerste lammetje al geboren. Wij gaan met zn allen in de bus naar Nieu Bethesda om dit gehucht te exploreren. We beginnen bij Martin en Charmaine Haines, Nationaal bekende pottenbakkers en een van onze groep koopt een schilderij en iemand anders een beeldje.

Na een uur en prachtige uitleg over de oven, gaan wij verder naar het community project bij de toren in het midden van Nieu Bethesda. Prachtige kleurige tasjes en portemonnees worden met de hand gemaakt door lokale vrouwen. Meerdere spulletjes worden hier tegen zeer redelijke prijzen gekocht. Een bezoek aan het Uilenhuis behoort natuurlijk tot een van de bijzonderheden; Helen Martin, die ooit in dit huis leefde had veel creatieve ideeen, en Koos Malgas, een lokale man voerde deze uit. Helen werkte veel met gekleurd glas dat ze vermaalde tot kleine stukjes en decoreerde hiermee de muren van het huis. Eveneens maakt ze vele beelden, mbv Koos Malgas. Een indrukwekkend bezoek waar iedereen van genoten heeft.

Om 4 uur verzamelen we ons bij de 2 bakkies (een landrover en een oude toyota) die door Peet en Marieke worden gereden. De meeste van de groep gaan staan in de achter sectie van de Toyota en zo komen we allemaal aan in het grote open veld op het land (7.000 ha) van Peet. Als we aan komen rijden, zien we al hele kuddes van blesbokken en springbokkies wegrennen. Ook kraanvogels, een sekretarisvogel en pauwen zien we. Termietenheuvels die door een aardvark zijn uitgehold want ze houden zo van mieren en termieten. De groep wordt gesplitst en 7 gaan er verder met Peet en zo rijdt Peet midden door het veld over stenen, door gaten en kuilen en de mensen achterop houden zich heel goed vast want het stuitert en springt als een dolle achterin. Maar met het gevolg dat we heel wat bokkies van dichtbij kunnen bekijken. We zien ook jongen van de blesbok en de springbokkies, deze zijn nog licht van kleur. De volgende groep gaat ook een rondje met Peet mee, en in een lacherige sfeer gaat iedereen zitten en bespreken we heel wat zaken met Peet. Hoewel het een sundowner is, wordt er zeer matig gedronken. Wat een gezonde en verstandige groep zijn we tochJ. Thuis is Hannah druk bezig met de potjie kos; een maaltijd die gedurende enkele uren wordt gestoofd in een giet-ijzeren pot op kooltjes, niet op vuur. Heerlijke maaltijd met kip en veel groente. We nemen bijna allemaal een 2^e portie. Paul, onze chauffeur voelt zich al helemaal thuis in de groep. Hij neemt vroeg afscheid tijdens de maaltijd maar wil eerst nog een mop vertellen. Het wordt stil want we willen allemaal zijn mop horen: ‘Welterusten” en dat is het. Dan verdwijnt Paul in het donker, om nog even terug te komen om ons ‘welterusten’ toe te wensen. Hij verdwijnt weer; enkelen wordt al een beetje lacherig. Dan opeens verschijnt Paul aan de andere kant van de kamer in het open raam om, je raadt het al, ons ‘welterusten’ te wensen. Nu liggen zeker al 3 mensen helemaal in een stuip. Waar zou Paul nu weer tevoorschijn komen: Wim opent de deur naar de gang maar …..geen Paul. En dan opeens via de keuken komt Paul weer binnen om ons …. Afin je weet ’t al. De tranen biggelen bij meerdere over de wangen…. Toen ging Paul echt slapen. Er wordt nog een tijdje gezellig nagepraat op de stoep onder het genot van een drankje. Dan is het slapen…… Marieke